| KULLANICI | YORUM |
|---|
| bonjour34 | Karabükteyiz.Arka bahçemizde sinema var.Oradan Pamuk prenses filminin afişini vermişlerdi bana.4 tekerlekli pedallı bir de arabam vardı.Kırmızı,önünde numara yazan.Arabaya o afişi astık ve evin içinde gezmeye başladım.sonuç ne mi oldu.Ev içi trafik kazası ve koca yemek masasının ayağına çarpmave masa ayağının kırılması.
|
| bonjour34 | ana okuluna başladıktan kısa bir süre sonra,3,5 yaşındayım.Okul servisi beni ve komşumuzun oğlunu resmen yolda indirdi.Annem camda ama o saniye yetişmesi mümkün olamadı ve biz iki velet ana caddeye attık kendimizi.Arkadaşım kurtuldu ama ben bir arabanın altına girdim.3,5 ay koma.Doktorlar kurtulmaz demiş.Yalancı çıktılar.Sadece 7 ameliyat geçirdim.Var mı bundan daha büyük yaramazlık yapan?:)
|
| seba_ | ben ilkokul 2. sınıfa kadar uslucuk bi çocukmuşum; ne dolap karıştırımışım ne bi şey kırar dökermişim....sonraa mı ne olmuş; kendimi bulmuşum herhalde:):):)
Melek misali yani.Sana yakışmazmış Sebacım.Yaramazlık her zaman iyidir:) |
| seba_ | aman zeynep, dalga geçtiğin konuya bak... ölüyormuşsun resmen:(
E sonradan dalga geçiliyor.O zamanlar zaten ufaktım ama çok iyi hatırlıyorum.Babam Hacettepeye götürdüğü zaman anneannemlere gitmiştik önce.Kapıda bekliyorlar beni.İlk lafım "ben öymedim" olmuş.Herkes hüngür hüngür.Ameliyatları saymazsak iyiydi.Hediyeler,gık desem herkes emrime amade:) |
| banshe78 | sanirim ben hala yaramazim :) bu arada buyuk kaza atlatmissin Zeynep Abla....
Ben de yaramazım.İçindeki çocuğun ölmemesi gerekiyor.Öyle kal hep.Biliyorum Hülyacım.Şimdi bir anı sadece ama yaramaz olmamın da nedeni aslında.Sonra beni tutan olamadı:) |
| seba_ | benim en büyük sorunum yaramazlığım falan değilmiş; yemek yememek ( şimdi YEMEEEEE diyorlar) gibi bi huyum varmış... sabah uyandığında "tokumm- yemiyeceğimmm" diyen bi çocukmuşum... babannem elinde tabak saatlerce peşimde dolaşır, dedem türlü oyunlar bulurmuş:):):)
Seba sana benim dayımı yollamak lazımmış.Bir akşam mercimek vardı anneanemlerde.Biz yemeyeceğiz dedik veletler.Dayım da ok kalkın sofradan dedi.Sabaha kadar bir şey verdirtmedi annelere.Sabah kahvaltıda gene mercimek,biz gene yemedik,öğle yemeği mercimek,gene yemedik ama dayım evde ve asla başka bir şey verdirtmemeye devam ediyor.Akşam mercimek bilmem kaçıncı kez ısınıp tabağımıza kondu.Bir yandan ağlıyor bir yandan yiyoruz.Bir daha yemem diyemedik.Kendi kızıma yaptım mı? hayır.İnanılmaz yemek seçer. |
| Sesu66 | Yaramazlık mı dersiniz bilmem, benim ev sevdiğim oyundu ağaçların tepesine tırmanmak. Hele kavak ağaçlarının en tepesine tırmanır, ağacın dallarına sarılır, bir o yana bir bu yana sallanırdım. Düşünebiliyor musun apartman yüksekliğinde olur o kavak ağaçları, bir düşsem, dal bir kırılsa parça parça olurdum. :)) Şimdi çocuğun iki metrelik ağaca tırmanıyor diye havalara sıçrıyorum korkudan. :)
Yok artık Sesu.Kavak ağacında işin ne? Okurken kendi kendime kahkahalar attım.Bir de içleri boşalır onların.Kısaca şansa yaşayanlardansın sen de.Annenin yerinde olmak istemezdim:) |
| seba_ | yaa şimdi düşünüyorum da, ben hiç cam kırmadım ( bir kez yengemin antika tabağını kırmıştım- deli olmuştu; o yengemi hala sevmem) acaba ben çocukluğumu uslu uslu yaşarken, aslen yaşayamayanlardan mıyım??? ""ilkokula başladıktan sonra başladı herşey"" ( diye bi kitap girişi cümlesi kullanayım)), sokaklarda top koşturan, kavga eden falan bi çocuk oldum:):):)
Ben evye kırdım:)Ama cam kırmadım.Bir buluşmada kıralım mı Seba?:)Kişiliğn ilkokulda kendini bulmuş.Bir ara çocukluğuna inelim:) |
| seba_ | hahahahah, onu denediler anacım, akşam aç yattım ve sabah kalktığımda yine " tokumm" diyen bi velettim... bi sabah yine kahvaltı ettirememişler,((babam da evdeki yemek ısrarlarına acayip sinir oluyor, acıkırsa yer, ısrar etmeyin diyor falan )) babamda beni kumkapıya götürmüş, balığa çıkmışız bütün gün.. "kızım yemek ye, - tokum demişim hep" .. bir bütün gün ve deniz havası.. akşam eve geldiğimde babam atmış beni babannemin kucağına binbir küfürle ; ""ben acıktırtamadım bu kızı, sen nasıl biliyorsan öyle yedir"" demiş:):):)
Bu acıkmama değil,keçi inadı:) |
| seba_ | yaa hakikatten zeynep yaaa, bi buluşmada benim çocukluğuma inelim; hatırladığım ve anlatılan bütün yaramazlıklarım ilkokul çağına ait; acaba beni evlat mı edindiler, yoksa beynimi silip beni dünyaya mı ışınladılar:):):)
Önce cam kıralım,sonra ineriz çocukluğuna:)ışınlama falan,olay derin :) |
| Sesu66 | Su kuyularını bilirsiniz, on-iki metre kazarlar su kaynağı olan yerlerde. İçini yukarı doğru taşlarla örerler. Kuyuların ağzına da taş toprak, kedi-köpek düşmesin diye basit bir kapak yaparlar. Bir de uzun bir ipe bağlı kovası olur, insanlar o kuyudan suyu kovayla yukarı çekerler. Bizim mahallede de vardı bir tane. Saklambaç oynadığımızda kimse beni bulamazdı, çünkü ben o taşlardan tutuna tutuna, kuyuya inerdim. Elim ayağım kayar, suya düşerim, boğulurum korkusu hiç yoktu. :))Yaramazlıkta benim elime su dökemezsiniz kızlar, boşuna uğraşmayın. :)))))
Bu yaramazlıktan farklı bir şey.Hiper aktif bir çocukmuşsun:) Ne cesaret...Özgür Bey bence usluydu.Çünkü bizde de Ertan çocukken usluymuş.Kızım ona benzedi.Siz de durum nasıl? |
| seba_ | ANAAAAA-AAAAAA ben sadece bostandaki sebze yıkadıkları çamurlu havuza düşmüştüm; onda da ilkokuldaydım:):) değil kuyuya inmek, kuyunun yanına yaklaşmama izin vermezlerdi ki??? tammammmm ben buldum, benim yaramazlık yapmaya vaktim yoktu, çünkü hiç yanlız kalmıyordum.... dedem- babannem hep yanımdaydı, odada bile yanlız bırakmazlardı ki beni:):):)
Sen yaramaz değilmişsin Sebacım.Hep olmak istemişsin ama içinden gelmemiş:) |
| bonjour34 | Seba,bak şimdi.Dedem akşamüstleri bizi alırdı eczaneye giderdik.Tandoğan'a.Geçen gün de yazmıştım bunu.Tandoğan'da çiş yapan çocuklar heykelinin olduğu bir havuz vardı.2 kere düştüm o havuza.Bir doluyken,bir de boşken:)Yanitepemde birisi olsa da ben yaramazlık yapacak fırsatı yaratırdım
|
| seba_ | evet ya ben çocukken yaramaz olamadığım için, büyünce serseri (evdekilerin deyimi) oldum azcık:):):)
ruhun serseriymiş kısaca.:) |
| bonjour34 | 29 ekim yada 30 aüustos töreni hatırlamıyorum hangisi.Ev Anıtkabir'in hemen karşısında olduğu için bizi törenlere götürürlerdi.Resmi tören başlamış.Halk kenarda.Ben annemin elinden kurtulup,askerlerin arasına daldım.Ezilmemek bir şans.Koca kıta durdu.Beni aradan çektiler ve Anıtkabir'e girmem süresiz yasaklandı.Nereden mi biliyorum.Ne zaman gitmeye kalksak almadılar.Sonra üniversiteydim.Teyzemin oğlunu Ankara'ya göürdüm,Anıtkabir'e.Benimle dalga geçmişti kuzenim.Gene almayacaklar seni diye:)
|
| Sayfa : << < 1 2 3 4 > >> |
