Ana Sayfa		İkili Yarışmalar		Kelime Yarışmaları		Zeka Yarışmaları		Günlük		Foto Kulüp		Bir Soru		Serbest Kürsü		Dostluk		Üyelik

Bilgi Yarışmaları	\|	Ödüllü Yarışmalar	\|	İkili Yarışmalar	\|	İnteraktif Yarışma	\|	Bonusmatik	\|	Ödül Listesi	\|	Çocuklar İçin	\|	Sonuçlar	\|	En İyiler

	Ana Sayfa
	Seçkin Üyelik
	Mesaj Kutusu
	Tavsiye Et
	Tıkla Kazan
	Ödül Listesi
	Gruplar / Sıralama
	Sohbet Odaları

%50 Daha Hızlı Flash Menü

Toplam üye
2.056.785
Aktif soru
27.965
Aktif üye
1.111

KONU SAHİBİ: piruspapirus - 33 yorum, 16.537 kez okundu

TARİH: 29.01.2009 09:42:00

KONU BAŞLIĞI: Zor Kararınız Ne Olurdu

KONU AÇIKLAMASI: Bundan bir süre önce çok sevdiğim bir 'bay' arkadaşımla sohbet ederken konu aile, eşler ve çocuklardan açıldı. Kendisinin o dönemde Allah bağışlasın sadece bir erkek çocuğu vardı. (Şimdilerde birde kızı var.) Söz dönüp dolaşıp, olay "eş mi daha kıymetlidir, evlat mı ?" kırılma noktasına geldi. Arkadaşımın bu konudaki görüşü, "bir dakika bile tereddüt etmem, tercihim her zaman için eşimdir" dedi. "Çocuklar benim için her zaman 2. planda gelir" dedi. Bunun nedenini sorduğumda; "çocuk bir muammadır, ben ne kadar iyi yetiştirmeye çalışsam da ileride belki kendisine ve çevresine faydalı bir insan olacak belki de tam tersi aldığı eğitimin hakkını veremeyecek ve ileride edineceği arkadaş çevresi vs.. gibi nedenlerle cemiyet düşmanı bir insan olacak. Bana belki saygılı, sevgili bir evlat olacak, belki de tam tersi yaşlandığımda bana zulmedecek bir hayırsız. Oysa eşimi tanıyor, onu seviyorum. Onun "belki" riski yok denecek kadar az. Çocuksuz yapabilirim ama onsuz asla olmaz." dedi. Hatta olayı daha da detaylandırarak, "örneğin hem eşim hem de çocuğum ölüm döşeğinde olsa ve vereceğim kan sadece birisine hayat verecek olsa eşime verirdim" dedi..... İşin açıkçası bana bu düşünce çokta mantıksız gelmedi. Fakat gözlemlerime dayanarak şunu söyleyebilirim ki, her nedense özellikle de bizim toplumumuzda böyle durumlarda genel olarak çocuklar tercih edilir..... Kısacası böyle bir zor tercih kullanmak durumunda olsaydınız, sizin kararınız ne olurdu ? Evli olanlar tercihlerini, ileride evlenmeye aday bekarlar da gözlemlerini paylaşırsa sevinirim..... Not : Kürsülerimde genel de tarafımdır ama bu konuda taraf olmayacağım. Çünkü gerçekten çok zor bir karar.

Yorum yazmak için üye girişi yapmalısınız, üye girişi yapmak için buraya tıklayın

KULLANICI	YORUM
celsus1978	Evet çok zor bir karar gibi görünsede bir anne kimliği ile sorunuza kesinlikle evladımı tercih ederdim diye cevap veririm.Sanırım güdüsel olarak anne ile baba farkı da bu olsa gerek.Yani ölüm döşeğinde eşim ve çocuğum olsa düşünmeden kanımın son damlasını evladıma verirdim.Esas zor soru 2 çocuğum ölüm döşeğinde olsaydı kanı hangisine vermeliyim sorusu olabilirdi.Tıpkı Sophie'nin Seçimi filminde izlediğimiz kareler gibi.Sophie çocuklarından birinden vazgeçmek zorundaydı ve büyük çocuğunu ölüme terketti.Tercihini büyük çocuktan yana kullanma nedeni ise diğerini daha küçük buldu :( Güzel kürsünüz için teşekkürler.Saygı ve sevgilerimle. İşin açıkçası beni henüz ilk yorumdan hayal kırıklığına uğrattınız. Çünkü ben bu soruya ve de henüz ilk yorumda bu kadar kesin bir yanıt beklemiyordum. Çünkü tercihlerini hoşlansam da hoşlanmasam da anlaşılır ve net biçimde gösteren insanları her zaman takdir etmişimdir şahsım adına. Bu sitede çok fazla birbirimizi sevmediğimiz bir eski üye arkadaşım, bir kürsüde bana; "sizi sevmiyorum, size saygı falan duymuyorum" demişti ve bence sitede yaptığı en saygın yorumlardan birisiydi. Hoşuma gitmese de tepkisini net biçimde iletmişti. İşin doğrusu bu soruya gelecek özellikle de ilk yanıtı merak ediyor; bir takım şartlara bağlı olarak değişkenlik gösterebileceği gibi eyyamcı bir yorum bekliyordum. Fakat ne diyeyim ? beni hayal kırıklığına uğrattığınız için teşekkür ediyorum. :) .... Onun haricinde gerçekten kolay gibi gözüken kritik bir karar. Sofinin seçiminde birbirine emsaller arasından seçim yapmak söz konusuydu ama burada birbiriyle ikame edemeyeceğimiz iki sevdiğimizin kıyaslanması söz konusu. Ne diyelim ? Allah kimseyi böyle vicdanını sızlatacak tercihler yapmak zorunda bırakmasın. Kürsüye göstermiş olduğunuz ilgi için teşekkür ederim.
ginger2004	Kesinlikle eşim derim...eşim olmasaydı çocuklarım olmazdı...eşim hayat arkadaşım.... çocuklarımsa eşimle benim can parçalarım ve kendi yuvalarını kurana kadar emanetlerim....ama çocukların eğitim ve öğretim dönemlerinde İLGİ ADINA tabiki ilk sıra çocukların oluyor...çocuk yetiştirmek bir sanattır...bir rengi atladığınızda yada fazla koyduğunuzda sanat adına eksiklikler ya da fazlalıklar olacaktır....eee tabiki eşlerde birer çocuktur...arada dengeyi çok dikkatli kurmak gerekir...hataaaaaaa yapılmıyor mu?...yapılıyor...eşler dengeyi sağlayıcı olunca sorun kalmıyor...ama denge sağlanmadığındaaaaa!!!!!!!...yaralı bir gençlik Haklısınız daha ziyade kadınlar bir nevi evdeki "işgören" pozisyonunda oldukları için zaman içerisinde evin beyi de bir nevi evin büyük oğlu gibi oluyor sanırım. :)) Tabii ideal aile tiplemesinde herkesin ayrı bir yeri ve öneminin olduğu muhakkak. Çocuklar henüz "çocuk" olmalarının getirdiği doğallık içerisinde bahsettiğiniz üzere yontulup sanat eseri haline getirilmeyi bekleyen "heykel adayı" gibiler. Bizlerde onlarla birlikte birer "sanatçı adayı" oluyoruz galiba. :) Bu sanata yatkınlığı olan iyi bir heykel ortaya çıkarırken, yatkınlığı olmayan da piyasa işi sıradan bir heykel üretiyor. İşte bu sanatçı-eser dengesi bahsettiğiniz gibi son derece önemli. Malzemeleri doğru ve yerinde kullandığımız takdirde ortaya bir başyapıt çıkarmak hiçte zor olmasa gerek..... Değerli yorumunuz için teşekkür ederim, saygılar.
ginger2004	AAAAAAAAA bir şeyi atlamışım...seçim yapma zorunda kalsaydım , ne yapardım? sorusuna yanıtım ise: çocuğum olurdu...çünkü çocuğum daha genç, yaşanacak yılları var ve bizler ona can verdik ve hiiçç o'na sormadan...sevgimi bir kenara bırakır ,mantıken çocuğumun yaşaması için tercih hakkımı çocuğumdan yana kullanırdım... Aslında konu açıklamasına yazacaktım, sonradan "yönlendirme gibi olmasın" düşüncesinden hareketle vaz geçtim. Sanırım bu soruya "çocuğum" yanıtı verenlerin oranının bayanlardaki yüzdesinin çok daha fazla olduğunu düşünüyorum. Malum aynı bedende 9 aylık bir birliktelik ve annelik içgüdüsü sanırım bu oranı etkiliyor. Babalarda ise sanırım biraz daha heterojen bir fikir dağılımı var. Umarım hayatımızda bu tip kararları hiç bir zaman almak zorunda kalmayız. Yeniden teşekkürler ve saygılar.
ozcanha	Anne ve babalara göre tercihler farklılık gösterebilir diye düşünüyorum.Eşimi çok ama çok sevmeme rağmen oğlumdan vazgeçemem gibi geliyor ama.İnsanın başına gelmeden anlayamayacağı bir durum ama sonuçta çocuklarımızın tercihi değil bu dünyaya gelmek.Onların tercihi olmadığı içinde her ne olursa olsun(ister hayırlı bir evlat ister hayırsız) onları bu hayata hazırlamak,kendi ayakları üzerinde durabilmesi için elimizden geleni yapmak gerekir diye düşünüyorum.Belki bunun karşılığını alırız yada almayız ama anne baba olmak sadece doğurgan olmak değil ,dünyaya getirdiğiniz varlığın iyisiyle-kötüsüyle arkasında durmaktır.Allah yine böyle bir tercih yaptırmak zorunda bırakmasın kimseyi.Çok ama çokkk zor bir durum. Haklısın, sanırım biraz eşler arasındaki sevgi bağıyla da alakalı bu konu ama tabii burada aslolan örnek aile modeli. Yani birbirini seven eşler ve onların çocukları daha ziyade konu etmek istediğim. Bu arada senin oğluna ne kadar düşkün olduğunu bildiğim için aldığım bu yanıt beni şaşırtmadı sevgili Handan. :) Bir süre ayrılıktan sonra yeniden hoşgeldin aramıza. :) Yorumun için çok teşekkür ederim.
omert91	Kesinlikle düşünmeden çocuğum derdim. Eşlere genetik bir sevgi sözkonusu değildir.Ancak çocuğumuza genetik bir sevgi bağı ile bağlıyız.Kan bağım daha önce gelir... benden bir parçadır onlar.Düşünün ki maymun suratlı bir çocuğunuz dahi olsa onu seviyorsunuz vede koruyor kolluyorsunuz. Tercihi siz yaptınız, onu dünyaya siz getirdiniz. Korumak kollamak zorunda değilsiniz ama içgüdüsel bir zorlamadır bu.Ç Hatırladığım kadarıyla yenilerde doğum yapmıştınız. Bu bakımdan henüz annelik hormonlarının en güçlü salgılandığı bir dönemdesiniz. Bu bakımdan sizden de bekleyebileceğim yanıt bu olurdu. :) Yorumunuz için teşekkür eder, bebeğinize uzun ve mutlu bir hayat dilerim.
omert91	Çocuğunuzdur atamazsınız satamazsınız ne kadar kötü de olsa. Ancak e öyle değil... Bakın çevrenize işine gelmedimi öyle çok dört yol ortasında bırakan eşler varki.Boşanmalar hat safhada, boşanırken bile eşler çocuklarını kullanıyor birbirlerine karşı sırf acı çektirmek uğruna maddi ya da manevi olabiliyor bu intikam hırsı gibi bişey... Amaaaa çocuklarını atan satan ilgilenmeyen anne ve baba çoğu çaresizlikten bunu yapıyor ya daaaa ehli keyfinden ki bunlar istisnadır.Kesinlikle düşünmeden çocuğum derim... Evet birbirlerine formalite bağıyla bağlı evlilikler zaten bu kürsü kapsamının dışında kalıyor. Üst yorumda ozcanha kardeşime verdiğim yanıtta da belirttiğim gibi buradaki durumu ideal aile modeli olarak algılarsak daha doğru tespitlerde bulunmuş oluruz sanırım. Yoksa elbette her gün eşinden dayak yiyen bir kadının tercihini kocasından ya da bir başka deyimle dayaktan yana kullanmasını beklemek abesle iştigal olurdu. Kürsüye katkılarınız için yeniden teşekkürler.
bettyblue	ben arkadaşınızın tercihini çok bencilce bulduğumu belirtmeliyim.hayatını kurtaracağı kişiyi kendine sağlayacağı yararları gözönünde bulundurarak seçiyor.ben eşimi daha önceden gözden çıkartmasaydım eğer,böyle bir durumda çocuklarımı seçerdim:)daha doğrusu hayat kurtarma konusunda karşımdakiler kim olursa olsun,tercihimi çocuklardan yana kullanırım.çünkü çocuklar gelecektir,umuttur...hele sözkonusu kendi çocuklarımsa,bırakın eşimi gözden çıkartmayı,kendi yaşama hakkımdan da vazgeçebilirim.zaten afet,kaza ve savaşlarda ,çocuklarını yaşatabilmek için annelerin kendini feda ettiği sıkça görülmüştür... Bence hiçte bencilce değil harbi devlet dairesi röntgencisi Bettyblue hanım. :))) Arkadaşım eşini çok seven birisi. Kaldı ki, olay sadece eşini "işgören" olarak görmesi olsaydı, "kanı oğluma verir ben de dul kalır, gider köyden şöyle elinden daha çok iş gelir bir hatun alırdım" diyebilir değil mi ? :) Ayrıca arkadaşımın eşinin mal varlığı arkadaşımdan daha fazla. Yani eğer fırsat kollayacak karakterde olsa tercihini farklı kullanırdı. Değerli yorumunuz için teşekkür ederim, saygılarımla.
omert91	Buarada çok amiyane olacak ama bir söz vardır.:)) Amasya'nın bardaaa biri kırılır birdaaa:))) Çocuklarımız umudumuz, bugünümüz, geleceğimiz. :) Haklısınız, kısaca İSTİKBALimiz onlar değil mi ? Teşekkürler.
asli_616	Kesinlikle evladım derdim, kıyaslama bırak eşimi, kendim bile olsa evladımmmdır.. Açık yüreklilikle tercihiniz paylaştığınız için çok teşekkür ederim. Sağolun. :)
piruspapirus	BU ARADA FİKRİ OLAN BEYNİNİ, FİKRİ OLMAYAN SALAKLARDA PARMAĞINI ÇALIŞTIRIYOR. :)) BOŞUNA UĞRAŞMAYIN PARMAK KADAR BEYNİ OLAN SALAKLAR. :))) SALAKLIĞINIZIN KATSAYISI ARTIYOR HER SANİYEDE. :))) BU SÖZLER KÜRSÜYÜ F5 YAPMAK SURETİYLE MANDALLAYANLARA İTHAFENDİR. YANLIŞ ANLAŞILMALARA NEDEN OLDUYSA TÜM YORUMCULARDAN ÖZÜR DİLERİM.
free_guney	kesin ve kesin çocuğum derdim ki ölüm döşeğinde ve verecegim kan sadece birinin hayatını kurtaracak ise eşime bıraksam tercihi o bile çocugumuza ver der bu bile konuyu özetlemeye yeter iyi yetiştirilmiş bir evlat yaşama hevesi gelecek için tutunacak bir dal bir umuttur Öncelikle zorunlu nedenle bir süre geciken cevaplar için özür dilerim. Tercihi zaten eşinize bıraktığınızda onun seçimini tahmin etmek zor olmasa gerek doğrusu. Arkadaşım sanırım bu kürsü de fikren yalnız kalacak. Değerli katılımınız ve yorumunuz için teşekkürler.
ecz35	Tabiki çocuğum:...Karşılık beklemeden sevdiğim için,canımdan bir parça olduğu için,ne yaparsa yapsın asla sevgimin bitmeyeceğinden emin olduğum için,affedilmeyi en çok ona yakıştırdığım için,suç işlediğinde gözlerimin içine bakıp,sarılarak özür dileyişini hiçbirşeye değiştirmeyeceğim için,bana hayatı,anneliği öğrettiği için... Gerçekten haklısınız, çocuklarımız kadar "hata yapma" opsiyonunu kimseye tanımıyorsak, onlara büyük emek veriyorsak ve doğruyu-yanlışı bizden öğreniyorlarsa, onların hatalarını aslında kendi hatalarımız gibi kabul ediyorsak tercihlerimizde onlardan yana oluyor galiba. Hani meşhur Türkan Şoray repliği aklıma geldi; "Sevgi neydi ? ..... sevgi emekti". Değerli yorumunuz için teşekkür ederim, saygılar.
anayasa	Böyle bir tercih yapmayı Allah hiçbir zaman göstermesin.Hayat yolculuğuna başladığınızda iki kişi oluyorsunuz.Daha sonra sizi hayata daha çok bağlayan ve anlam kazandıran çocuklarınız da katılıyor bu yolculuğa..Elbete o sıralarda ilgi size muhtaç olan çocuklarınıza yöneliyor.Onların bakımı,yetiştirilmesi konuları ön planda oluyor.Sonra zaman akıp gidiyor ve bir bakıyorsunuz ki başlangıçtaki hayat yolculuğu gibi başbaşa kalıyorsunuz.Eğer bu geçen zamanda zaten birbirinize gereken ilgiyi göstermediyseniz zor bir durumda kalabilirsiniz.Boşanmalar en çok çocuklar evden gittikten sonra oluyormuş.Bir araştırma sonucu olarak okumuştum.Tercihe gelirsek bu durumda eşimde kanımı evladımıza verme konusunda benimle hemfikir olacaktır.O daha genç ve hayatta yaşayacağı çok şey var.Biz yaşadık onun da hakkı var diye düşünüyorum.Sevgiler... Öncelikle dileğinize "amin" demek isterim sayın hocam. Bahsettiğiniz gib önceleri sade bir birey olarak yaşarken, evlenip iki daha sonra çocuklarla birlikte 3-4.... oluyoruz. Sorumluluk alıyor, sosyalleşiyoruz. Derken bu zincirin 2. halkası ile 3., 4. .... halkasından birisini tercih etmek zorunda kalıyoruz. Bu tıpkı başparmağınımı yoksa işaret parmağını mı tercih edersin gibi bir konu ama bazen hayatın acımasız şartları nadiren de olsa bu veya buna benzer tercihlere zorlayabiliyor insanı. Duygusal olarak elbette çocuklar ön planda gibi gözüküyor ama sonuçta çocuklarımızı da seçsek, eşimizi de sanırım her kayıt ve şartta yüreğimizin bir köşesi kopup gidiyor. Değerli katılımınız için teşekkür eder, saygılar sunarım.
comodos	böyle bir durumda insanın kanı ister istemez çeker .. cocugun senin kanındandır ancak eşin degildir .. ancak kan çekimine karşı koyabilecek derecede eşine sewgiyle baglanabilen birileri warsa da onlar eşini tercih edeceklerdir diye düşünüyorum .. böyle bir tercih konumuna da Allah düşürmesin .. tercih yapmayı geçtim 2 insandan 1 sine hesap werebilmek çok zor olucak .. eşimi kurtarsam ewladım, çocugumu kurtarsam eşim yakama yapışıcak ahirette .. ancak yine de bir karar werme durumu olursa da sanırım benim kararım da çocugum yönünde olucak .. Öncelikle seni de bir ayrılık döneminden sonra aramızda yeniden gördüğüme çok memnun oldum sevgili Ali...... Onun haricinde sen konuya değişik bir açıdan, kan bağı yönünden bakmışsın. Bunun da elbette kendi içerisinde mantığı var ama bahsettiğin gibi tercih ne olursa olsun vicdanen bir vebali de var. Değerli yorumun için çok teşekkürler.
Sesu66	Bana göre eşim öndedir, önceliklidir. Çocuklarım çok değerlidir, çok kıymetlidir, canımdır, kanımdır. Onlar için feda edemeyeceğim hiçbir şey yoktur. Onları dünyaya getirdim, yaşadığım müddetçe arkalarında olacağım, canımla kanımla onlar için ben her zaman varım. Ama işte bir laf var ya, buraya uyar mı bilmem “adam oğluna bağ bağışlamış, oğlu babasına bir salkım üzüm vermemiş” diye. Çocukları ana-babaya hayırlı evlat olarak yetiştirmeye çalışıyoruz tabi ki ama belirli yaştan sonra yuvadan uçuyorlar, kendilerine başka bir hayat kuruyorlar. Onların da öncelik sırası değişiyor, eşleri, çocukları oluyor. O zaman anne – baba olarak geri plânda kalıyorsunuz. Kendinize destek, arkadaş, dost, yoldaş arıyorsunuz. Sizin çocuklarınıza gösterdiğiniz ilgiyi, desteği, arkadaşlığı, yoldaşlığı onlar size göstermiyor ya da gösteremiyorlar; dolayısıyla birçok konuda tercih yapmam gerekirse çocuklarımla eşim arasında eşimin yanında, arkasında olurum. Ama kürsü konunuzda belirttiğiniz “ikisinden birine bir can verme durumunda olsanız hangisine verirdiniz” sorusuna vereceğim yanıt, öncelikle Allah kimseye böyle bir tercih yaptırmasın diyerekten çocuğum olur sanırım. Neden? Çünkü yaşayacak zamanı bizden fazla, biz çok şeyi gördük geçirdik, mutlu olduk, zevk aldık, güldük eğlendik, okul, evlilik, çocuk, iş vs. Dünya’da yapılması gereken faaliyetlerimizi hemen hemen yaptık, tamamladık. Çocuğumuzun da bu aşamaları geçirmesi için yaşaması lazım, o bakımdan can verme tercihim çocuğumdan yana, ama yine Allah hiç kimseye böyle bir tercih yaptırmasın diyorum, çok zor. Sondan başlayıp, ben de öncelikle "amin" diyorum. Tabi özellikle "yaşama hakkı" konusunda ben de seninle hemfikirim. Yaşama hakkı konusunda elbette ki öncelik her zaman "genç" neslin olmalı. Fakat onun dışındaki konularda bana imtiyaz tanıyacağını duymak, beni biraz şımartmadı değil doğrusu. :)))) Bunu taahhüt olarak kabul ediyorum, biline... Yorumun için teşekkür ederim. :)
Sayfa : << < 1 2 3 > >>

Serbest kürsü nedir? | Yeni konu aç | Açık konular | Biten konular | Konularım

İş ortaklığı | Web Master | Hakkımızda | Sık Sorulanlar | Bize Ulaşın

Bilgi Yarışması

4,003906E-02